Lyrics of ''t Es Al Zo Lank Geleden' by Walter De Buck

'I Es wel vreed lank geleden
waar dat mijn verhaal begint
tons ware 't andere zeden
'k hope dat' het de moeite vind
want 'k begin in die tijden
dan we leefden in een hol
en ik kan het niet vermijden
'k heb er nog mijne mond van vol
ja 't ware duistere tijden

we kenden mee moeite vuur
't en was niet te vermijden
we leefden van uur tot uur
't was de wet van de sterkste
en we dronken malkanders bloed
ge moet verstaan wat doet ne mens
als 't hij leven moet

Wat later ging het wat beter
we kosten malkaar verstaan
den tijd van 't mensen eten
was nu veur goed gedaan
en 't vuur dat we nu kenden
kreeg een plaatske in ons huis
en dat was wreed gezellig
wij voelden ons daar thuis
tons kwame de Romeine
'k ga wat rap mee mijn verhaal
hulder land was te kleine
en ze vernielden onze brol
en ze bouwden hier paleizen
die we nog nooit hadden gezien
maar ons hutje hebben we nooit meer
gevonden sindsdien

Ze kwamen ons beschaven
en zij leerden ons ?t fatsoen
z'hadden nie genoeg slaven
om vuile werkskes te doen
en ze leerden ons vreed vele
maar toch het meest van al
de kunst van baas te spelen
dal ziet de nu nog overal
wat later kwamen der andere
rare gasten 't es waar
om de wereld te veranderen
deur een hemels gebaar
mee d'hulpe van de konink
ze wisten wel waarom
de konink hield 't volk arme
en de paster hield ze dom

Zo kwame d'er nog vele
zo gezegd al veur ons goed
maar ze kwamen ons bestelen
en ze dronken van ons bloed
maar och here de Romeine
of ne paster mee een zweert
veur ons zijn 't nu maar kleine
we zijn ze tienduizend kiere weert

Ach ik kan hier mee mijn liedje
nog uren deure gaan
als ge 't nog niet begrepen hebt
zie 'k niet waarom da'k hier sta
want van al die droeve dingen
zijn der veel liedjes gemaakt
maar mee dat liedjes zingen
zijn we nog niet verre geraakt