Lyrics of 'Het moderne leed' by Jenny Arean

refr.:
Oh, het leed is van alle tijden
Maar geen leed is zo wreed
Als 't moderne leed
Juist omdat je niet weet
Met welk nieuw type leed
Jou het noodlot nog zal kastijden

Dit is het lied van Christina van Driel
Die een broer had met iets aan zijn nieren
Een schat van een meid met een zuivere ziel
Vol van liefde voor mensen en dieren
Toen haar broer na twee jaren in aanmerking kwam
Voor een reddende nieroperatie
Was 't Christina die zei: Broederlief dan krijg jij
Een van mijn nieren voor transplantatie

Dus haar nier werd verwijderd door dokter van Swol
Een jonge chirurg en heel vaardig
Christina haar hart sloeg volledig op hol
En ook hij vond Christina wel aardig
Toen Christina uiteindelijk lopend patient werd
Bedwong ze haar hartstocht niet langer
En ook hij wilde wel - dus was zij na herstel
Een nier armer maar tamelijk zwanger

refr.

Oh! De vreugde bij thuiskomst werd heel snel gedoofd
Het gezin werd geteisterd door rampen
Haar vader die schudde maar steeds met zijn hoofd
En de dokter zei: U hebt te kampen
Met dat wat de ziekte van Parkinson heet
Maar sinds kort kunnen wij dat bestrijden
Via celtherapie - dus met middelen die
We uit embryo's kunnen bereiden

En opnieuw was 't Christina die sprak: Vader mijn
In mijn buik groeit sinds kort een nieuw leven
Ik offer me op, als 't uw reddding kan zijn
Wil ik mijn liefdesbaby u geven
En hoewel zij zo dolgraag een kind had gehad
Werd er tot een abortus besloten
Maar helaas ging het mis - en de dokter zei: Chris
Heel je kippenhok is naar de kloten

refr.

Goed, de vrucht was gereed en haar vader genas
En Christina werd alom geprezen
Maar haar moeder begreep dat ze radeloos was
Omdat zij nooit meer zwanger kon wezen
En zodoende sprak haar moeder: Christine, mijn schat
Laat mij in deze noodsituatie
Dan jouw draagmoeder zijn, dat kan best poppedijn
Met kunstmatige inseminatie

Zo gezegd, zo gedaan - moeder werd dus bevrucht
Met het zaad van een onbekend iemand
Maar ook nu was de narigheid niet van de lucht
Mensenlief dat gelooft bijna niemand
Want de nier van haar broer die Christina hem gaf
Wou uiteindelijk niet functioneren
En hij raakte hem kwijt - na een slopende strijd
Moest men Henk - want zo heet ie - cremeren

refr.

Toch lag er nog veel meer rampspoed in het verschiet
Want haar moeder was wel in verwachting
Maar een drieling - nou ja! - daarop reken je niet
En op die leeftijd is dat een slachting
Dus toen na een bevalling van bijna acht uur
Haar drie kinderen waren geboren
Was de vreugde gemengd - werden tranen geplengd
Want Christien was haar moeder verloren

Toen haar vader dat hoorde bezweek zijn verstand
En daarna heeft zijn hart het begeven
En in de couveuse daar bleek naderhand
Nog slechts een van de drieling te leven
En Christina die joeg zich een kogel door 't hoofd
Met een schattig klein damespistooltje
Weg familie van Driel - slechts een levende ziel
't Kind van Chris - en jawel hoor: mongooltje

Oh, het leed is van alle tijden
Maar geen leed is zo wreed
Als 't moderne leed
Want vooruitgang is mooi
Maar 't geeft ook veel geklooi
Dat je beter maar kunt vermijden