Lyrics of 'Moeder Leed' by Dubbel En Dwars

Dagelijks gaat de bejaarde zienderogen achteruit
En dat holt maar naar de dokter, of de fysiotherapeut
De minister van gezondheid kreeg de kolder in zijn kop
Dus in 't vervolg draait de familie voor de ergste kosten op
Onze moeder is zo'n ouwe taaie juppie
Jippie-ja-jee
Dus ook zij heeft zo haar kwalen en uitsluitend AOW

Al een poos zat er in moeder weinig pit en weinig schot
Zij had hoofdpijn en ze hoestte haast haar longen uit haar strot
Eindelijk ging ze naar 't spreekuur en direct werd zij, verdomd
Wegens water in haar longen, door de dokter leeggepompt

Vierentachtig gulden vijftig plus een knaak voor medicijn
Moeder moest direct betalen, want de dokter was een zwijn

Maar de operatie slaagde en na wekenlang getob
Onder leiding en op krukken, kwam zij er weer bovenop
Wat een geld dat toch niet kostte, moeder had dat niet, o nee
Om de nota's te betalen verkocht ik mijn TV
Even later kreeg ze kanker en bestraling was te duur
Met de opbrengst van mijn bankstel kon ze aan de Moerman-kuur

Na een half jaar wortels eten kreeg ze zware reumatiek
Wat een geld dat toch niet kostte, want ze moest naar een kliniek
Zittend in een dure rolstoel kreeg ze stenen in haar gal
Moeder raakte overspannen en ze kreeg een hartaanval
Wat een geld dat toch niet kostte, daarom zei ik tegen Kee
Dat is ons kleine zusje: "Kee, jij wordt prostituee"

Steeds lijdt moeder aan iets anders: Vette bulten, een poliep
Astma, kanker, tering, tyfus, of een zware Hongkonggriep
Dit nu werd ons veel te gortig, al ons huisraad ging eraan
We moesten maar eens met haar praten, dat dit zo niet door kon gaan
Waarom maakt u er geen eind aan, 't duurt niet lang, 't kost haast niks
Met een scheutje cyaankali, goed genezen voor een riks

Moeder zou erover denken, het idee vond zij wel maf
Snel bevrijd van al haar kwalen en die knaak kon er wel af
Zover is het niet gekomen, want op weg naar de drogist
Werd ze lelijk doodgereden, door een rechtse communist
Nee, door een aktivist
Nee, ik dacht door een linkse humorist
Ik dacht dat jij er niks van wist

Moeder moest begraven worden, geld voor bloemen was er niet
Wij, als broers, en onze zuster, waren namelijk failliet
Toen de kist de grond inzakte raakte iedereen verward
Want opeens riep vader: "Ik voel iets aan m'n hart"
Zonder een moment te aarz'len
Met een een, twee, drie, tabe (tabe, tabe)
Stuurden wij hem, noodgedwongen
Direct met moeder mee