Lyrics of 'Zij Was Pas Zestien Jaren' by Brigitte Kaandorp

Zij was pas zestien jaren
Met krullend haar zo blond
Zij deed de mannen staren
Met haar ogen en haar mond
Zo liep zij door de straten
Zij was nog argeloos
Zij had niets in de gaten
Maar zij was een echte doos

Het was op een mooie morgen
De zon scheen in haar haar
Zij moest de krant bezorgen
Bij een jonge makelaar
Zij kreeg de bus niet open
Dus belde zij maar aan
De makelaar deed aan
En keek haar vriendelijk aan

Hij zei: kom rustig binnen
Jij bent toch van de krant?
Hij kon niks meer verzinnen
Dus toen gaf hij maar een hand
Hij vroeg: wil je soms koffie
Zij zei: dat lust ik wel
Hij dacht: dat is een boffie
En hij sloot de deur toen snel

Zij was pas zestien jaren
Met krullend haar zo blond
Zij deed de mannen staren
Met haar ogen en haar mond
Zo liep zij door de straten
Zij was nog argeloos
Zij had niets in de gaten
Maar zij was een echte doos

Daar stond zij in de keuken
Keek schuchter uit het raam
Hij voelde zijn handen jeuken
Bij het zien van haar lichaam
Zijn blond ging sneller stromen
Zo´n frisse jonge meid
Toen heeft hij haar genomen
En haar onschuld was ze kwijt

Zij was er in gelopen
Door plakband in de bus
Die ging daardoor niet open
Dat was de bedoeling dus
Dus dat kon zij ook niet weten
Zij is naar huis gegaan
De koffie straal vergeten
En ook de kranten liet zij staan

Zij was pas zestien jaren
Met krullend haar zo blond
Zij deed de mannen staren
En ze had nu ook een hond
Zo liep zij door de straten
Een beetje achteloos
Want zij had in de gaten
Ja zij was een echte doos
Ja zij had in de gaten
Zij was een echte doos